Ο Παναθηναϊκός χάνει άλλο ένα ματς και ο κόσμος αγανακτεί. Εισβάλλουν λοιπόν στα αποδυτήρια και γίνεται πανικός.
Τότε έρχεται μια ιδέα του Σαλπιγγιδη: "Θα φέρω μια στολή αστυνομικού στα αποδυτήρια, ώστε όταν ξαναγίνουν επεισόδια, θα την φοράω και θα φεύγω άνετα!".
Όντως, την επόμενη φορά (όπως πάντα) ξαναγίνονται επεισόδια. Φοράει γρήγορα ο Σαλπιγγίδης τη στολή του μπάτσου, κανένας δεν τον αναγνωρίζει και φεύγει ανενόχλητος.
Στο δρόμο, του φωνάζει μια γριούλα:
"Σαλπιγγιδη, παιδάκι μου, μπορείς να με περάσεις απέναντι;"
Τρελλαίνεται ο Σαλπιγγιδης Καθώς την περνάει απέναντι, σκέφτεται:
"Καλά, εδώ ξέφυγα από τόσους οπαδούς που με βλέπουν συνέχεια και με γνωρίζουν, η γριά πώς με αναγνώρισε;;;"
Την επόμενη αγωνιστική, ξανά χάνει ο βάζελος, ξανά επεισόδια, ξαναβάζει τη στολή του μπάτσου, φεύγει ανενόχλητος... ξανά η γριά στο δρόμο:
"Σαλπιγγιδη με περνάς σε παρακαλώ απέναντι;" Κόκκαλο ο Σαλπιγγιδης!
Την περνάει ξανά απέναντι, και φεύγοντας σκέφτεται: "Την επόμενη φορά, θα την ρωτήσω πώς με αναγνωρίζει". Έρχεται η επόμενη φορά, ξανά ήττα, ξανά επεισόδια, ξανά στολή, ξανά η γριά να την περάσει απέναντι.
Σαλπιγγιδης:
"Θα σε περάσω γιαγιά, αλλά πες μου σε παρακαλώ, δεν με αναγνωρίζουν οι οπαδοί, εσύ πώς με αναγνωρίζεις;".
Κι η γριά: "Σκάσε ρε βλάκα! Ο Γκούμας είμαι!!!"
